فرار مغزها

بشـنويد:  حاجی - فرامرز آصف

نوع موسيقی: دمبول ديمبوليكِ تهاجم فرهنگی آلود!‌



طبق آمار دقيق دفتری، دفتری، دفتری در ثبت و اسناد محل، ده دوازه سال پيش (‌يه مقداری كمتر البته!)‌ از مملكت خارج شدم ! نذر كردم واسه يه لقمه نون و يه مدرك مهندسی. نذر بی‌جا كردم و آواره دنيا شدم!! ....



البته من نميخواستم از ايران بيام بيرون! يه نامرد ،‌ نفهميدم چی‌ شد از پشت هُل داد!!

چند سال پيش درست در چنين روزی، دو سه هفته بعد از اينكه خدمت مقدس سربازی‌ام تموم شد، دم در خونه با هزار سلام و صلوات از زير آينه و قرآن، و بعدش هم توی فرودگاه از زير X-ray (!!)‌ ردمون كردن! خدا شاهده با خودم عهد كرده بودم كه ديگه پشت سرم رو هم نگاه نكنم، ولی مجبور شدم عهدم رو بشكنم. چون آقاهه صدام كرد و گفت: "آقا ببخشيد.. اون هزار تومنی مال شماست افتاده رو زمين؟!!!" (‌ولی ارزش داشت... جاش يه هزاری كاسب شديم! )‌ .

به هر حال برادران مبارز و جان بركف مستقر در فروگاه مهرآباد سرتا پای ما رو دستمالی كردن تا مطمئن بشن هيچ چيزی خلاف عرف و شرع و مغاير با موازين دين مبين، توی هيچ سوراخ سمبه‌ای(!)‌ جاسازی نكرده‌ايم!!

يكي از برادران سلحشور ازم سئوال كرد كجا ميرم. خُب اصولا وقتی‌ آدم داره از تهران سوار پرواز "تهران - پاريس" ميشه، داره ميره پاريس! مگر اينكه هواپيما بخواد سر راه بره شابدالعظيم چند تا مسافر پياده كنه!!

برادر اسلامی پرسيد: "برای چي داری ميری؟!"

آخه تو رو سنَنَه ؟؟ آدم انگار دستشويي هم ميخواد بره بايد فرم پركنه و جزئيات رو با ذكر منبع(!)‌ مو به مو شرح بده كه آقايون رضايت بدن!

خلاصه سئوال جوابا تموم شد و سفر هوائی ما شروع گرديد!



و اينگونه بود كه در چنين روزی يك فقره مغز فرد اعلای خارجی درجه يك صادراتی با مهر استاندارد از مملكت خارج شد!!